Monday, April 9, 2012

“Bang! Ngapain sih dari tadi. Ayé pratiin gegaruk ajé,” Mpok Minah ngagétin Bang Jali yang lagi asyik ngegaruk telapak tangan kanannya. “Kagak tau nih. Dari tadi telapak tangan gué berasa gatel kagak abis-abis.” Senyum manis Mpok Minah sontak mekar kayak kembang puun ganyong. “Ayé tau tuh, Bang. Berarti abang mao dapet duit ni hari.” Bang Jali ménjep. “Sok tauk lu ah. Telapak tangan gatel kok mao dapet duit?” “Yéé...abang pegimané sih? Udéh tua masih juga kagak ngarti. Dari ayé kecil pan émang begitu. Kalu tapakan tangan kanan gatel, nah ntu artinyé mau dapet duit. Kalu nyang kéré artinyé bakal ngeluarin duit.” Bang Jali ngegaruk tangannya lagi. Mpok Minah balik ke dapur ngebérésin piring yang belon ditaro di rak. Tapi, selagi Bang Jali mikir-mikir omongan bininya, Mpok Minah kembali beteréak. “Bang! Udéh pegi sono! Cari rejeki! Siapé tau émang abang mau dapet rejeki!” “Madut lu ah!” Bang Jali ngeresulah sembari ngeloyor ninggalin rumahnya. “Samlikum!” dia beteréak. Sampé di luar, Bang Jali kagak tau mao pegi ke mana. Ari ini dia émang kagak punya janji. Tapi, tibang di rumah juga terus ngedenger bininya ngomél melulu, Bang Jali akhirnya melangkah sejalan-jalannyé. Di tengah jalan, Bang Jali sontak inget Bang Suéb, temen yang udah rada lama kagak dia saba. “Séhat kagak dié ye?” Bang Jali ngebatin sembari melangkah ke rumah Bang Suéb di kampung sebelah. Bang Suéb kagét juga ngeliat kedatengan Bang Jali. “Tumbén-tumbénan elu ke mari, Li? Adé angin apé? Pantesan tadi adé kupu-kupu nyang bulunyé butek némplok di pintu rumé gué!” sambut Bang Suéb. “Lu masih percayé ajé amé nyang begituan, Éb,” Bang Jali nyengir-nyengir. “Adé kupu-kupu lah lu bilang bakal adé tamu?” “Iyé, Li. Yang begituan kotan-kotan émang adé benernyé. Percayé seratus persén jangan, kagak percayé juga sering kejadian.” “Iyé juga sih.” Maka kedua sahabat itu pun asyik berbagi cerita macem-macem sampé waktu solat ashar dateng. Seabis solat, tiba-tiba seorang lelaki nyamperin Bang Suéb. “Pak, Suéb mohon maaf nih,” kata lelaki itu. “Éh, Pak Kusno. Adé apé, Pak?” “Ada urusan sedikit. Kalau tidak keberatan atau lagi tidak sibuk, bisa ke rumah sebentar?” kata lelaki yang dipanggil Pak Kusno. Bang Suéb dan Bang Jali adu pandang. “Nggak apa-apa. Berdua sekalian lebih bagus,” sambung Pak Kusno. Di rumah Pak Kusno ternyata sedang digelar acara selamatan hitanan. “Maaf, Pak Suéb pimpin doanya. Ustadz yang kami undang tidak bisa datang. Bisa kan?” Bang Suéb langsung mandang Bang Jali. “Elu ajé, Li. Gué mané bisé doé-doé begituan.” “Siapa saja boleh. Bang Suéb boléh, temen Bang Suéb juga silakan.” “Udéh, tarik, Li!” Dalam perjalanan pulang, Bang Jali ngebuka amplop yang disisipin di kantong bajunya. “Gopék, Éb angpaunya,” Bang Jali mésem. “Ya udéh, buat elu. Rejeki elu,” sahut Bang Suéb. Sembari nyengir, Bang Jali nyabut dua lembar ratusan buat Bang Suéb. “Rejeki gué rejeki elu juga, Éb. Nah, ni lu pégang dua ratus. Gué tigé ratus.” “Kagak uséh, Li....kagak uséh....” Bang Suéb pora-pora nolak. Tapi, duit dua ratus ribu kagak urung nyesep juga di kantong celananya. Setelah itu, Bang Jali melangkah pulang sembari bersiul-siul. Tapi, sontak telapak tangan kirinya berasa gatel. Lalu kebayang wajah bininya yang pasti siap-siap nguras isi kantongnya.*
PEMASUKAN :
tgl 27 Feb 2019
1.Masjid =Rp.250.000
2.Tromol =Rp.173.000
Jumlah =Rp.423.000

PENGELUARAN :
Ta'lim =Rp.179.000
SALDO Rp.244.000
Bendahara
1.Ali Agus
2.Basri Arbain

Ketua Majlis
Mahyuddin Hanafi




Total Pageviews

Video Majlis AlAbror

Popular

Buku Tamu

Sahabat